Nieuws van boswachter Henk Ruseler: juli
Vorige maand nodigde ik een bevriende journalist van de Gelderlander uit om eens mee te gaan op nachtzwaluwinventarisatie in het Park. Arnold is een vogelliefhebber en had die mysterieuze vogel al wel eens gezien en gehoord, maar mijn uitnodiging was voor hem een goede aanleiding om zo´n avondtelling mee te maken en er voor de krant een stukje over te schrijven. Het zijn namelijk niet alleen boswachters die graag buitenspelen, ook journalisten zijn hier gedurig voor te porren.
Op de bewuste telavond was het nagenoeg windstil en bij het intreden van de duisternis hing er nog een aangename warmte boven het Pampelse Zand; dit moest een vruchtbare telavond gaan worden! En die belofte werd snel bewaarheid toen daar, na amper driehonderd meter gelopen te hebben, om tien over tien, het karakteristiek ratelend geluid van de geitenmelker klonk. Deze volksnaam en oude officiële Nederlandse naam voor de nachtzwaluw berust op een ergens in Europa ontstane mythe dat deze vogel ’s nachts bij geiten het zog zou afzuigen.
"Tjurrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....urrrrrrrrrrrrrr" Luid en duidelijk liet het mannetje, ergens zittend op een dennentak, weten dat dit zijn territorium was. Zijn bestaan hier op deze plek in het Park was zondermeer bij soortgenoten bekend maar na vanavond ook bij de tellers van de Faunawerkgroep die zijn aanwezigheid noteerden in de digitale tellijst. Hoewel Jan, Andries, Arnold en ik de zang van de nachtzwaluw al vele malen hadden gehoord, bleven wij nog een poos staan luisteren. Ons oordeel was eensluidend: de zang van de nachtzwaluw is één van de meest betoverende geluiden van de Veluwe. Die avond konden we nog zeven andere territoria op onze telronde door de Plijmen en langs de Pollen vaststellen. Een in alle opzichten geslaagde avond op De Hoge Veluwe.
Een nachtelijke hemel boven een quasi-Afrikaans landschap met de geluiden van nachtzwaluwen, veldkrekels en rugstreeppadden. Op zo´n avond zou je bijkans vergeten dat wij nog steeds te maken hebben met het spook dat Covid-19 heet. Al vanaf de winterzonnewende kijk ik doorgaans uit naar de zomermaanden. Niet om zelf met vakantie te gaan, dat is in al die jaren slechts twee keer gebeurd, maar wel om jong en oud in deze tijd van behagelijke buitentemperaturen en lange dagen de Hoge Veluwe bij nacht te laten ervaren. Hoezeer jonge woudlopers soms uitkijken naar een kindernachtsafari blijkt uit een opmerking die ik enkele jaren geleden van een vader kreeg. Timo, zijn zoon van negen, was op een dag de woonkamer binnengelopen met de mededeling; “ Papa, mama, op die en die dagen kunnen wij niet op vakantie want dan zijn de kindersafari kampen!” Zo’n oproep van een kind van negen geeft ons, naast alle blije kindersnoetjes die mijn hulpboswachters en ik in de voorbije jaren hebben gezien, de bevestiging dat wij het goed doen. Dit jaar zouden wij voor het achttiende jaar onze Hoge Veluwe Safarikampen organiseren maar helaas zijn zij, evenals heel veel buitengewone activiteiten elders, getackeld door het virus.
Maar voor iedereen die van buiten slapen houdt of zelf eens met zijn (klein)kinderen op safarikamp wil gaan is er gelukkig een puik alternatief want vanaf 1 juli gaat ons kampeerterrein weer open. Wel gelden ook voor onze campinggasten de Parkregels en dus ook de reguliere openingstijden. Desalniettemin is dit beslist een mooie gelegenheid om de nachtelijke sfeer van de Hoge Veluwe te proeven. Gelegen aan de rand van het Park en midden in het leefgebied van wilde dieren ligt daar ons rustige kampeerterrein, zonder poespas maar met goede sanitaire voorzieningen onder handbereik. Wanneer ik niet midden in het Park zou wonen dan stond mijn tentje daar geregeld om er tot diep in de zomernacht te baden in de atmosfeer van het bos.
Gisterenavond was de laatste nachtzwaluwtelling in het Park en, benieuwd naar het eindresultaat na vijf nachtzwaluwtellingen, belde ik vanmorgen met coördinator Jan de Beer. Zijn stem klonk ondanks zijn korte nacht bijzonder opgewekt. Begrijpelijk, want hij kon mij een recordaantal van 129 geregistreerde territoria melden. Dat enkele daarvan vlakbij ons kampeerterrein liggen is een mooie bijkomstigheid voor kampeerders. Op mooie zomeravonden is het "tjurrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....urrrrrrrrrrrrrr" van de geitenmelker nog zeker de hele maand juli te horen.