Dag van het Nationaal Park 2023
Op woensdag 24 mei viert jong en oud de Dag van het Nationaal Park. Onder het motto ‘Voortbouwen op onze wortels’ delen we de inspirerende verhalen van mensen binnen de nationale parken. Een drieluik van portretten onthult hun unieke band met het park. De verhalen laten zien hoe de mensen, ongeacht hun leeftijd en achtergrond, de schoonheid en magie van het nationaal park omarmen. Het inspireert om zelf de verbondenheid met de natuur op te zoeken.
De nationale parken in Nederland vormen een bron van inspiratie en verwondering voor mensen van alle leeftijden. Het zijn plekken om te ontspannen en te ontdekken. De parken vormen een decor voor avontuurlijke tochten en ontmoetingen met de rijke flora en fauna. Deze ervaringen roepen een diepere waardering op voor de schoonheid en diversiteit van de nationale parken. Het maakt ons bewust van het belang om deze prachtige plekken te behouden voor toekomstige generaties.
Over de Dag van het Nationaal Park
De Dag van het Nationaal Park wordt in alle nationale parken van Europa ieder jaar gevierd op 24 mei, omdat op diezelfde datum in 1909 het allereerste nationaal park van Europa werd ingesteld: Sarek gelegen in Zweeds Lapland. Inmiddels telt Europa honderden nationale parken, waarvan er 21 in Nederland liggen.
Fotoserie ‘Voortbouwen op onze wortels’
In de nationale parken zijn drie individuen geportretteerd, elk met hun eigen, unieke verhaal. Zij vertellen over hun diepe band met het nationaal park. Onder het motto ‘Voortbouwen op onze wortels’ delen we de inspirerende verhalen van mensen binnen de nationale parken. Thijn, Milah en Arnold vertellen over hun unieke band met Het Nationale Park De Hoge Veluwe.
Thijn Kennis
Thijn Kennis is 16 jaar en komt al bijna zijn hele leven in Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Eerst met zijn familie, daarna ook als Junior Ranger en nu is hij er zelfs gaan werken. Hij geniet van de rust en de ruimte en hoopt zijn natuurkennis in de toekomst door te kunnen geven aan nieuwe generaties.
Liefde voor de natuur overbrengen
‘Ik kom al bijna mijn hele leven op De Hoge Veluwe, het is een stuk van mijn jeugd. Toen ik drie jaar oud was ging ik al met opa en oma naar het Park. Met familie er op uit, herten en wilde zwijnen spotten, de hond uitlaten, picknicken, wandelen, naar het ondergrondse museum Museonder.. We kwamen overal. Ik vind het Museonder een heel leuk museum. Kinderen leren hier op een leuke manier iets over de natuur. Ik wil later graag de PABO gaan doen, maar wil dan wel graag in de weekenden in het Park blijven werken. Op die manier hoop ik de kinderen die ik later les ga geven ook iets te kunnen leren over de natuur, en mijn liefde voor de natuur over te brengen.’
Rust, ruimte en mensen met respect voor de natuur
‘In het Park geniet ik het meeste van de rust en de ruimte. De sfeer is rustig, de mensen zijn over het algemeen kalm en vrolijk en je kunt in de natuur je eigen pad kiezen. Er zijn veel mensen met respect voor de natuur, dat vind ik fijn. Al vanaf dat ik me kan herinneren heb ik een Jaarkaart en op mijn twaalfde ben ik bij de IVN Junior Rangers gegaan. Bij de Junior Rangers hielpen we mee bij het beheer van het Park en leerden we over de plant- en diersoorten die in het Park leven. Vorig jaar ben ik begonnen als Kaartcontroleur bij de ingangen van het Park, waarbij ik mensen help bij de start van hun dagje Hoge Veluwe en hun entreetickets scan.’
Stuivend zand en burlende herten
‘Mijn lievelingsplek in het Park is bij het stuifzand. Het is altijd in beweging. Met de bossen in je rug kan je eindeloos ver kijken en tijdens de bronstperiode in september kun je de edelherten goed horen burlen. Ik vind het een prachtig gezicht om het zand te zien stuiven.
Rekening houden met de natuur
Ik denk dat een plek als het Park heel belangrijk is, omdat het ervoor zorgt dat mensen zich ervan bewust zijn dat de natuur mooi is, maar dat het ook slechter kan gaan. In het Park kunnen mensen zelf ervaren waarom het belangrijk is om rekening te houden met de natuur. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik als kind al hier door de bossen liep, ik hoop dan ook dat volgende generaties net zo kunnen blijven genieten van de bossen en de landschappen van het Park als ik.’
Milah van Zuilen
Als beeldend kunstenaar en aspirant-lid van de vrijwillige florawerkgroep van Het Nationale Park De Hoge Veluwe is Milah van Zuilen (25) regelmatig op De Hoge Veluwe te vinden. Met oog voor detail geniet ze van de grootsheid en diversiteit van de landschappen én van de bijzondere soorten die ze soms ontdekt. ‘Toen ik de kleine schorseneer in bloei zag staan, viel ik bijna van mijn fiets!’
Kunstenaar en ecoloog
In haar werk probeert Milah de werelden van kunst en ecologie bij elkaar te brengen. In het Park komt ze als vrijwilliger om planten te inventariseren met de florawerkgroep, als reguliere bezoeker om te genieten van de landschappen, én als kunstenaar, om materialen te verzamelen. ‘In mijn atelier verwerk ik gevallen bladeren tot kunst, door ze te drogen en vervolgens bijvoorbeeld in een vierkant te knippen. Ook haal ik bijvoorbeeld wel eens berkenbast van een gevallen boom af.’
Oog voor detail en blik op oneindig
Tijdens haar werk bij de florawerkgroep raakt Milah altijd geïnspireerd voor nieuwe werken, bijvoorbeeld door de manier waarop ze door het landschap bewegen. ‘Door de florawerkgroep kijk ik op een andere manier naar de gebieden in het Park. Je leert het landschap op een andere manier kennen; je weet op een bijna intieme manier welke vegetatie ergens groeit. Ik probeer die kennis van losse soorten altijd te koppelen aan het grotere plaatje. Als ik bijvoorbeeld net een nieuwe soort heb geleerd die ergens groeit, heb ik in eerste instantie heel erg de neiging om op die soort te focussen waardoor ik het geheel een beetje uit het oog verlies. Ik probeer vervolgens juist bewust uit te zoomen en actief te focussen op de samenhang tussen planten en bomen en soorten.
Vol op de rem voor de kleine schorseneer
Het doen van veldwerk vindt ze waardevol. ‘Soorten in het echt tegenkomen, zien in welke context ze groeien.. Dat geeft mij een heel sterk idee van het belang van het instandhouden van een plek als De Hoge Veluwe. ‘Door mensen actief mee te nemen in de natuur, maak je het toegankelijker en kunnen mensen zich er beter iets bij voorstellen waarom het belangrijk is om te beschermen. Dat vind ik heel belangrijk.’
‘Vorig jaar in de lente zag ik bijvoorbeeld voor het eerst de kleine schorseneer in bloei staan. Ik trapte toen zo hard op mijn rem dat ik bijna van mijn fiets viel. Het was heel mooi om zo’n lief geel bloemetje eindelijk in het echt te zien, nadat ik er zo veel over gehoord had. Ik voelde me ook soort van trots dat ik een van de eerste bloeiende had gevonden. Het is een soort die heel zeldzaam is en nog steeds heel erg in beweging is; het is ieder jaar een soort queeste van waar gaan we hem vinden en hoe gaat het met het plantje, het is een heel avontuur om hem te vinden.’
Een boom met een kunstverleden
Milah geniet ontzettend van de manier waarop landschap en kunst samenkomen in het Park. ‘De plek waarop ik op de foto ben gegaan is voor mij heel bijzonder. Ik sta in de Vlinderwei, bij de laatste overlevende boom die deel uitmaakte van De Dennenwal, een landschapskunstwerk van Sjoerd Buisman uit 1985. Ik vind het mooi hoe deze ene boom het restant van het kunstwerk is. De boom leeft er nog, heeft een kunstverleden, maar dat weet je alleen als je echt goed kijkt. Je ziet wel dat hier iets aan de hand is, maar de natuur gaat uiteindelijk toch haar eigen gang. Dat vind ik mooi, eigenlijk vind ik het nu nog veel mooier dan toen het kunstwerk nog volledig was.’
‘De Hoge Veluwe is voor mij een plek die uniek is; met eigenzinnig natuurbeheer en bijzondere en zeldzame biodiversiteit. Ik hoop dat dit behouden kan blijven voor de toekomstige generaties. Het is een plek waar natuur en kunst verbonden worden, op een subtiele manier.’
Arnold Holleman
Roodwild fotograferen, het liefst zo vaak mogelijk. Dat is wat Arnold Holleman (69) het allerliefste doet in Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Het Park en zijn bewoners hebben zijn hart gestolen en daarom komt hij er al ruim 50 jaar, vaak meerdere keren per week. ‘Het is een way of life’.
Edelherten fotograferen
‘Ik kom al jaren in het Park, dat is al zo vanaf mijn jeugd. Er zijn periodes dat ik bijna elke dag kom; soms alleen, soms met goede vrienden. Meestal neem ik mijn camera mee, ik zet het allerliefst wild op de foto. Edelherten hebben mijn speciale aandacht, ik vind het fantastisch om de herten te volgen gedurende het jaar. Het is elke keer anders; de bronstperiode, de periode waarin de stangen worden afgeworpen, het jonge leven in het voorjaar. Ik geniet elke keer weer, van de verschillende landschappen, het stuifzand, het oneindige.. de plekken waar je zo ver kunt kijken en waar alleen maar mooie dingen te zien zijn. De Hoge Veluwe heeft echt een plekje in mijn hart, je kunt er van alles vinden. ’
Wauw
‘Er zijn zo veel mooie plekken, maar ik ben wel echt onder de indruk van een gebied in het zuiden van het Park; het Braamsveld, kijkend richting Deelen. Iedere keer als ik daar loop, denk ik ‘wauw’. In dit deel van het Park vind ik het sowieso heel fijn wandelen, het is er rustig en ik loop er graag met een vriend. We spreken elke vrijdagmiddag af, we zoeken telkens een nieuwe route. Uiteraard zijn de verschillende locaties waar de herten regelmatig te vinden zijn, ook plekken waar ik graag kom.’
Bijzondere momenten
‘In het Park heb ik duizenden mooie momenten meegemaakt; het ene nog mooier dan het andere. Wanneer je een hert al langere tijd volgt, je hem een tijdje kwijt bent en je hem vervolgens na maanden weer ergens spot, is het heel bijzonder als je er dan bij bent. Sommige herten laten zich niet al te vaak zien, maar als je ze dan ziet is het extra bijzonder. Ik ben heel dankbaar dat ik hiervan mag genieten, ik ben nu nog in staat om alles te kunnen doen. Of ik nou wandel of ergens op een hert zit te wachten, het maakt me allemaal gelukkig.’
Een plekje waar je jezelf kunt zijn in de natuur
‘Ik hoop dat het Park er tot in de lengte der dagen mag blijven, zodat de volgende generatie er net als ik kan wandelen en van de dieren en de landschappen genieten. De Hoge Veluwe is wat mij betreft echt een paradijs; het wild, de rust, de stilte; het Park trekt me vanwege al zijn facetten. Ik denk dat we zuinig moeten zijn op onze nationale parken, het is belangrijk om een plekje te hebben waar je jezelf kunt zijn in de natuur.’
